φιλεχθρικώς

Μ

επίρρ. φιλέχθρως*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αμάρτυρο επίθ. *φιλεχθρικός (< φίλεχθρος + κατάλ. -ικός) + επιρρμ. κατάλ. -ῶς].